Erasmusgracht, Orteliustraat, James Cookstraat, doelloos dwaalde hij rond, weggedoken in zijn jas, die te dun was voor de tijd van het jaar of voor deze dag die grijs begonnen was en vrijwel meteen alweer leek te schemeren. Eenzelfde duisternis die in zijn hoofd hing, een dofheid, bonkend en zeurend. De lange bakstenen wanden die de straten omzoomden in hun eigen kenmerkende Amsterdamse bouwstijl met het metselwerk en de speciale maatvoering van de kozijnen en de bijzondere deuren met de kleine raampjes en versieringen die aan Art Deco deden denken of was het Jugendstil verwant. Hij had er geen oog voor.

Lopen, lopen, lopen, straat na straat, de stoepen vol geparkeerde fietsen, scooters en bakfietsen. Een hoek om en een eindeloze cocktail van winkels en eettentjes strekte zich uit. Genki sushi-café, Döner-Plaza naast de Nutrition sportvoedingshop, Ah Sin chinees, even naar binnen in de fietsenwinkel met naked bikes, gouden of kobaltblauwe wielen, zegt u het maar, Roti shop naast de Koeckenbakker en de Cupcake Company en de Mevlana slachterij. Alle talen om hem heen, Marokkaans, Surinaams, Portugees en Turks, hij hoorde het niet.
Er stak, heel stiekem een windje op, wat gemeen door de zijstraten waaide en guurde en onverhoeds zijn pet meenam en net naast een plas deed belanden. Heel zacht, haast onmerkbaar begon een motregentje neer te dalen.

Een Turkse kapper, het Vegan eethuis, de Febo, de etalage met roze en lichtblauwe galajurken voor al uw Hindi bruiloften of foute feesten, de Shishalounge en de paddoshop. Hoelang geleden woonde hij in deze stad, hoeveel kilometers had hij er afgelegd, ’s avonds en ‘s nachts, dolend en op zoek, naar wat eigenlijk. En toch in dit deel van de stad was hij nooit.
De hele sfeer was hem bekend, het was onmiskenbaar Amsterdam, maar een ontheemd gevoel bekroop hem tot in zijn botten. Herinnerde hem aan de eenzaamheid van toen, hunkerend naar warmte en liefde, dat vooral, de warmte van de liefde. Hij checkte zijn telefoon, zinloos.

De straat verbreedde zich tot een plein, het Mercatorplein, al de namen van de straten en de pleinen kwamen zo bekend voor, dat wel. Plotseling vond hij zich terug achter een glas bier in een ronde ruimte met bebaarde mannen en vrouwen met strenge brillen of verward haar starend op laptops en tablets. Op het viltje onder zijn glas las hij café Zurich.
Verder weer, lopen, door de donkere straten, schuilend dicht langs de schaduwen van portieken. Op een volgende hoek een helverlichte bar, een vrouw met felblond haar ving al het licht en even, heel even zijn aandacht, een scene die deed denken aan dat Edward Hopper schilderij, Nighthawks. Het regende langzaam harder, lekte zijn jas nu al door, de vergeten frostbite aan zijn vingers leek terug.

Mensen met bleke gezichten staken over door het rode licht, tegen de stroom in werd zijn lichaam vloeibaar om niemand te raken. Schuilde even in de abri van de tram, lijn 13 Geuzenveld, groen verlicht door het grote kruis van de Apotheek, tot een lege tram voorbij daverde; Remise. Het kostte moeite contact te houden met de stoepen en de aarde, was het nou de maan, hij lachte in zichzelf, dat magnetisme was nogal sterk vandaag.
Nietsziend dwaalde hij verder, tot zijn blik omhoog getrokken werd. Een kruis, een betonnen kruis op een open vierkanten blok, boven de huizen, hij herkende het feilloos. Zijn pas versnelde, daar moest hij heen, THEA, die oude tempel, waar een deel van zijn leven zich had afgespeeld. In strijd tegen de zwaartekracht, in die kille lekkende spelonk waar de muziek de muren deed dreunen en het hippe volkje met mutsjes en gele broeken klom tot het plafond, de betonnen muur hen stopte. De rauwe klimhal, Tussen Hemel en Aarde.

Zijn pet drupte regendruppels op de vloer, zijn bril besloeg in de warmte, niets was er te herkennen, geen greep, geen route. Het was een kinderspeeltuin nu, vol van kleur en gezelligheid.
“Meneer, meneer, kan ik wat voor u doen, zoekt u iets meneer?”
Tegelijk trilde de telefoon in zijn broekzak en vluchtte hij naar buiten. Onder de ver uitstekende verweerde betonnen luifel las hij haar verlossende appje:
“Ik ben er, waar zit jij?”