Verdomd als het niet waar is. Ik heb het weer. ik heb weer last van de Kerstgedachte. De terugblikken, de goedebedoelingprogramma’s op tv, de onontkoombare muziek op de radio of in het winkelcentrum, of je nu wilt of niet, je krijgt zo’n heel speciaal gevoel van binnen. Zoals vriend Hank ooit zei last te hebben van ‘Creuzfeld Jacob’, de gekke koeienziekte, het overkomt je, je wordt er mee besmet.

Zojuist weer, bij de laatste uitzending van Jeroen Pauw werd die (…) (drie letters) van GeenStijl vastgeluld (nu wel) door Dolf Jansen:
“Moeten we doen net als Australië? Ho stop, wegwezen, hier komt niemand binnen. Honger, bombardement, onthoofding, niks mee te maken.”
En Sanne Wallis de Vries ging nog even door:
“Wij, in de top tien van rijkste landen ter wereld, beseffen niet hoe goed wij het hier hebben.”

Begrijp me goed, ik heb niks te klagen, hoef niet naar de voedselbank – in Groningen wordt die druk bezocht – hoewel ook ik alle hoeken en gaten van het UWV heb gezien. Wij hebben al zeventig jaar geen oorlog, de laatste echte ramp was in ’53. En die weet ik nog, mijn babywiegje werd geëvacueerd naar de zolder. Oké, het Nederlandse weer kan beter, hoewel laatst, half december, was het nog 15 graden. En ja, we hebben een stomme regering die alles in doofpotten stopt en te lang praat over de niet echt belangrijke zaken. Maar uiteindelijk hebben ‘we’ die zelf gekozen. In 2014 openden we nog een serie kolencentrales, goed bezig.

Mijn kwaadheid en ergernisjes worden weggedrukt en overspoeld door warme gevoelens. Eega zegt me vaak:
“Erger je toch niet zo.”
Waarop ik steevast antwoord:
“Nee, ik erger me niet, ik verbaas me slechts.”

Imagine there’s no heaven
It’s easy if you try
No hell below us
Above us only sky
Imagine all the people
Living for today

Imagine there’s no countries,
It isn’t hard to do
Nothing to kill or die for
And no religion too
Imagine all the people
Living life in peace

 Na ‘Parijs’ werd dit lied weer eens van stal gehaald. Hoeveel waarheid schuilt in deze twee coupletjes. Nog eenvoudiger was die andere kreet van lang geleden: ‘een beetje lief zijn voor elkaar’.

Je kunt zeggen dat ik een dromer ben
Maar ik ben niet de enige
Ik hoop dat je het ooit met ons eens zal zijn
En dat de wereld zal zijn als één