zie me wie ik ben
hoe ik ben
ik zie dat je me ziet
zeg me wat je ziet
zeg me wat je voelt
zie me
ik hoop dat je me ziet

uit ‘Wispelturig als de wind’

Je zegt altijd Ja
je zegt nooit nee
Ja tegen cookies accepteren
tegen koffie altijd Ja
en Ja tegen vaccineren
Jaja

Je vrienden* weten het al lang
zeg nooit intimi*
ook al ben je bang
voor ecstasy
je zegt altijd Ja
je zegt nooit nee
Ja tegen thuiskomen
en of je meegaat
Ja tegen stoute dromen
tegen weggaan in de kou
tegen ochtendgloren
Ja tegen de pompoensoep van je vrouw
en tegen dingen die niet horen

Jawel
Je zegt altijd Ja
gestopt met nee zeggen
Ja tegen het leven
Janee, je zegt geen nee
het is misschien maar even

uit ‘Wispelturig als de wind’

haast onmerkbaar zwak
met lichte trillingen
op de schaal van Richter
alsof de aardkorst openbrak
de hemel naar beneden kwam
was het verlangen van de dichter

Of de dammen en de dijken braken
en een ufo nederdaalde
de ontploffing van een bominslag
de dichter stond op kraken
een complete aardverschuiving
opgenomen bij de Riagg

Even plots als zij gekomen was
diepe kraters achterlatend
apocalyps now

uit “Wispelturig als de wind’

Er schuilt een parel in haar hart
in al haar eenvoud en haar onschuld
de zachte glans is als een glimlach
geraffineerd en rond
maar net niet helemaal

Eerlijk en oprecht
onvindbaar diep verzonken
in haar hart
gesloten als een oester

uit ‘Wispelturig als de wind’

Gevangene van zijn gedachten
opgesloten in dat hoofd
opgekropte muizenissen
neuroses in het afgetobde brein

Toen dreef een zware blauwe wolk  
langs het spinrag van gedachten
en daalde uit de bergen een vleugje wind
een droge koele gletsjerwind en die bevrijdde
duizend fantasieën en frustraties
die op hoge snelheid tolden
langs de steile wanden in zijn hoofd

Het verbaasde hoofd
dat achterbleef als een lege vogelkooi
leeg, met het deurtje open

uit ‘Wispelturig als de wind’

Liefde is oorlog
guerrilla in de geest
door de loopgraven van het hart
de mens een beest
bloedend in de voorste linies
het ouwerwetse prikkeldraad
cybercrime in hersenpan
de niet ontplofte handgranaat
spionage en de contraspionage
boobytrap en agent orange
mijnenveld en camouflage
liefde of genadestoot
honderdduizend donderbommen
zeventwintig bliksemgranaten
en vrede de dood

uit ‘Wispelturig als de wind’

Iets met een J

Haar naam ben ik vergeten
hoe heette zij ook weer
we gingen samen zwemmen
in het zwembad in de stad

Hoe heette zij nou toch
het was iets met een M
ze was een heel stuk kleiner
ik herinner me haar stem

Haar naam ben ik vergeten
hoe oud waren wij toen
ze kon zo heel lief blozen
bij elke natte zoen

We gingen samen dansen
in dancings die toen waren
tot zo laat we dat mochten
kon uren in haar ogen staren

Hoe heette ze ook alweer
ik herinner me haar geur nog
en de haartjes op haar armen
en ook die ene keer

Haar naam dus nu vergeten
het was iets met een M
het knaagt aan mijn geweten
of was het toch een J

uit ‘Wispelturig als de wind’

Ja broos is het en zal het blijven
jouw en mijn gedachten
vele levens zijn geleefd
ellenlange brieven schrijven
kunnen wij nog meer verwachten

Breekbaar is het juiste woord
gedachten van jou en die van mij
vele levens hebben wij beleefd
het blijft balanceren op een koord
intern verenigd en toch vrij

Broos en breekbaar zal het bestaan
in gedachten vrij en toch gebonden
levenslang veroordeeld
zonder woorden goed verstaan
zonder belofte aan elkaar verbonden

uit ‘Wispelturig als de wind’

Ooit woonde ik in een stofzuiger
het was een blauwe en hij was Duits
degelijk dus en keurig ingericht
de lange slang een donkere tunnel
met aan het eind een helder licht
het kwam aan op timing
aanvoelen en een kleine gok
op tijd vertrekken en een beetje snel
vlug die slang en buis dus door
anders werd de tocht een hel

uit ‘Wispelturig als de wind’

Zij had hem bedrogen
stiekem voorgelogen
hij had haar bewonderd
zij hem bedonderd

Zij had hem belazerd
weer buiten gelazerd
hem weer veroverd
maar ja
hij was nu eenmaal
door haar betoverd

uit ‘Wispelturig als de wind’