Wilt u een dampende pot heimwee op tafel zetten, volg dan nauwgezet onderstaande aanwijzingen. Nog even wat informatie vooraf, houd de noodzakelijke bestanddelen bij de hand, beter gezegd in dit verband, haal ze in hoofd. In voorkomende gevallen kan het zijn dat u beschikt over geheel andere attributen, in dit geval herinneringen.

1) Luisteren, in een lege trein, naar een man verderop met zijn telefoon. Niet irritant, integendeel, genieten van zijn onverstaanbare gesprek. Italiaanse klanken, flarden Italiaans.

2) Googelen, laat op de avond, regen tikt tegen het raam, op ‘Tre Cime Lavaredo #’ en dan schitterende fotoseries krijgen.
# mag ook zijn ‘Wildspitze’, ‘Matterhorn’, vooruit doe eens gek: ‘Mont Blanc’.

3) Rondscharrelen op een vroege stille zondagochtend in de tuin. Waar het herfstig is en vochtig met spinrag overal. Ochtendfris, klam en een prikkend zonnetje in de nek.

En dan is het daar, plotseling en het doet pijn, bijna. Heimwee. Dat speciale, dat gevoel, dat niet nader uit te leggen is. Septemberzon die de Dolomieten kleurt, of het Stubaital, of Hautes Savoye. De speciale geur van herfst en rots, de zon die van uit een lage herfstpositie alles warm inkleurt. De hutten die bijna al gaan sluiten, het seizoen dat voorbij is. De prettig ingevulde stilte van een ruisende beek, de waarschuwende fluit van het onzichtbaar Murmeltier en vooral de echo daarvan. Het rinkelende klikken van karabiners aan de staalkabel van een Via Ferrata.

Men voege bovenstaande drie samen in een ruime pan op hoog vuur. Nadat ze eerst zorgvuldig schoongemaakt, in stukjes, blokjes mag ook, zijn gesneden. Nogmaals gezegd, naar believen eigen belevenissen toevoegen en/of vervangen. Men neme reizen, voettochten, cultuurreizen, citytrips, of iets dergelijks. Kan ook zijn, maar dan wordt het wel een geheel ander menu, iets simpels als een middag-aan-de-rivier, of een liefde-achter-de-dijk, verzint u maar, het is aan u.

Misschien bent u niet van de bergen. Was u aan de kust, Noord-, Middellandse-, of wellicht de Zwarte Zee. In dat geval is uw geest vermoedelijk tot de rand gevuld met geheel andere souvenirs. Zoals die zeeën sterk verschillende zoutgehaltes hebben, zullen ook per zee de vergezichten, de klanken en de geuren en niet te vergeten zeker ook de smaken uiteenlopen. Deze beelden, in de juiste verhouding dooreen gehusseld, zullen gepureerd overdonderen.

Bent u van de Franse keuken, by far de lekkerste, kijkt u dan nog even verder. Duits? Zoek verder op Heimweh, een heerlijk recept op pagina Sehnsucht; smachtend verlangen. Bij reizen onderscheidt men de voorpret alsmede de napret. Deze napret kan, als ik voor mezelf spreek, gemakkelijk omslaan in heimwee. En ik kan er soms om verlangen, die heerlijke heimwee, noem het Sehnsucht. Nog tijdens de voorpret borrelt het al in de pan, broeit in de oven: Heimweh. U heeft het al geraden, die voorpret, dat is de amuse en de napret, juist! Om het geheel nog wat op smaak te brengen, blader ik verder in mijn geheugen, een snufje zout, even in de koelkast en dan lang pruttelen op een laag pitje. Bestrooi kwistig met de pijn van voorbij die mooie zomer, de winter komt eran. Verdeel gelijkmatig wat liefde en tot slot garneren met enkele fijne momenten.
Smakelijk!

Schenk er gerust een watertje of wijntje naar keuze bij. Voor Nederlandse lezers en – essen, dat watertje gewoon uit de Nederlandse kraan. Een wijntje, dat is fruit, gezond toch? Om maar niet te spreken van al die vitamines.