Je droeg een oude spijkerbroek met gaten op je knieen die je zo goed stond spannendstrak rondom je kont een broek met geschiedenis die rook naar strand en Pisang Ambon en naar sorbet en naar vers gemaaid gazon
Die broek een openbaring hallucinerende openbaring besmeurd met verf en onbekende vlekken van een roekeloos verleden de straat verkleurde door jouw schreden je liet de stenen blozen en van kleur verschieten de zon schoot in de lach en iedereen zei gedag je maakte alle dagen blij inclusief die van mij jouw versleten spijkerbroek die bewoog zo mooi wanneer je liep
Die G-star raw denim jeans je gezicht ben ik vergeten een oude spijkerbroek met stonewashed look of was het toch een Levi’s slimfit
Het leven als een trage stroom onafwendbaar niet te stoppen laverend tussen diepe spleten van de trage gletsjers van het even langs de wankelende serac en de onstabiele Wachte over bedenkelijke sneeuwbruggen en de schuivende morene doodlopende sloppen en stegen in waar het noodlot wacht
Je zegt altijd Ja je zegt nooit nee Ja tegen cookies accepteren tegen koffie altijd Ja en Ja tegen vaccineren Jaja
Je vrienden* weten het al lang zeg nooit intimi* ook al ben je bang voor ecstasy je zegt altijd Ja je zegt nooit nee Ja tegen thuiskomen en of je meegaat Ja tegen stoute dromen tegen weggaan in de kou tegen ochtendgloren Ja tegen de pompoensoep van je vrouw en tegen dingen die niet horen
Jawel Je zegt altijd Ja gestopt met nee zeggen Ja tegen het leven Janee, je zegt geen nee het is misschien maar even
haast onmerkbaar zwak met lichte trillingen op de schaal van Richter alsof de aardkorst openbrak de hemel naar beneden kwam was het verlangen van de dichter
Of de dammen en de dijken braken en een ufo nederdaalde de ontploffing van een bominslag de dichter stond op kraken een complete aardverschuiving opgenomen bij de Riagg
Even plots als zij gekomen was diepe kraters achterlatend apocalyps now
Gevangene van zijn gedachten opgesloten in dat hoofd opgekropte muizenissen neuroses in het afgetobde brein
Toen dreef een zware blauwe wolk langs het spinrag van gedachten en daalde uit de bergen een vleugje wind een droge koele gletsjerwind en die bevrijdde duizend fantasieën en frustraties die op hoge snelheid tolden langs de steile wanden in zijn hoofd
Het verbaasde hoofd dat achterbleef als een lege vogelkooi leeg, met het deurtje open
Liefde is oorlog guerrilla in de geest door de loopgraven van het hart de mens een beest bloedend in de voorste linies het ouwerwetse prikkeldraad cybercrime in hersenpan de niet ontplofte handgranaat spionage en de contraspionage boobytrap en agent orange mijnenveld en camouflage liefde of genadestoot honderdduizend donderbommen zeventwintig bliksemgranaten en vrede de dood
