ik hoor je lach nog met m’n ogen dicht met 130 over de A16 over gletsjers in de bergen in vruchteloos ommezien galmend in de keuken in de gang in het acht uur journaal achter het behang in de liedjes van Miss Montreal in het fluiten van de kaasboer in het zingen van de banden van mijn fiets jij bent mij allang vergeten maar ik hoor je stem nog met m’n ogen dicht
Met m’n ogen dicht heb ik ’t altijd al geweten ik hoor je stem nog in het weerbericht al of niet gelegen in het smelten van het ijs in de zoenen op mijn wang in het ruisen van de regen in de douche en in de gang als je de kat heel teder aait als je slaapt of eet of plotseling naakt voor me staat ik hoor je lach nog als je met me praat
Het doet er niet meer toe krijg het langzaam in de gaten die speciale stem van jou zal mij niet meer verlaten net als die gemene lach doe mijn beide oogjes toe
Het zand dat kookt, kan zand dan koken ja dat kan vandaag het kookt en brandt mijn zolen van mijn voeten haastig verder naar het donk’re daar het strand dat is van mij vandaag waar is de mensheid heen verzwolgen door de zee onbewegelijk ligt daar de zee de zee die lijkt geen zee vandaag het water dat geen water lijkt een vlakte vloeibaar zout de zee zo heel gedwee de wind ontbreekt het is ‘zo stil in mij’ zelfs de meeuwen schreeuwen niet ze zweven hoog vandaag het kokend zand verbrandt mijn voeten de schelpenstrook die prikt en steekt zijn scherpe gruis ik voel het niet op weg naar zee vandaag.
Op zoek naar schaduw in het steile duin tussen duindoorn en de distel in een strookje schaduw bij de vlier kromgebogen door de wind waar ik een vlekje schaduw vind mossig duinvalleitje bij een drooggevallen ven weinig krokodillen vandaag op knisperend rendiermos het vermoeide lijf komt de geest tot stilstand tekenbeten laten onverschillig Lyme is niet fijn, schaduw wil ik hebben geen gedachten vandaag nu geen tijd voor heimwee geen weemoedruimte voor berouw en verlangen verbergen die gedachten
De zon brandt gaten in mijn huid de gevlekte hyena dat ben ik voel onrust in de benen en laat ze dan hun gang maar gaan toe maar, loop maar, ik ga wel mee vandaag onmerkbaar gaat het lijf versnellen zweeft langs braam en helm en walstro het stort zich van de steile afbreuk van het duin de afslag naar benee
Ginds, daar waar de zee ophoudt daar drijft een wolk een wolkje vriendelijk en klein moederziel alleen waar kom jij vandaan lief klein wolkje en beter nog waar ga jij heen kom maar geef mij schaduw ik verschroei vandaag het zand is rood het zand is goud het blikkert in de zon driehonderdzeventwintig miljard ieniemienie steentjes in rood en geel en zwart en goud die zich persen tussen tenen aan mijn voeten
De vloedlijn is een rechte streep zwart het blaasjeswier met blauw van visnettouw zee waar ben je, je ebt steeds verder weg blijf! Ik wil je ik zal voorzichtig doen geen rimpeling zal jou verstoren vriendelijk verzoek aan zee neem me, neem me mee neem mij op en laat me drijven draag me In jouw koelte wil ik zijn en ik zal dromen en denken aan niets vandaag
Toen de liefde mij vond openden hoge poorten zich voor mij zong ik liederen van de liefde toen mijn lippen ervan proefden en de zoete wijn ging stromen en ik mijn vleugels spreiden mocht toen zou de liefde mij verschroeien en haar handen mij beroeren keek ik in de spiegel van de ziel en zag de gore klootzak die ik ben
Dat hij die avond kon vergeten heerlijk gegeten met haar zij met dat ravenzwarte haar en dat vestje off-white en zo aanraakbaar 100% cashmere hooggesloten en zo zacht en gedistingeerd net als die nacht zij met haar gabardine regenjas van Egyptische katoen en slimfit, met ceintuur in avocado tint met vleugje groen changeant en haar blouse, duur en semi-nonchalant van fijne zijde en van Brussels kant met duizend knoopjes en bijna transparant maat 32
Zelf had hij een pak gedragen in stemmig blauw 100% kamgaren met haast onzichtbare Prince de Galles ruit liever niet teveel show en Liberty stropdas gekocht in Saville Row het kostte een lieve duit op een stille koopavond en het was mistig
Luister naar me? hoor je me? contact? hallo, luister je naar me? is daar iemand? Ground control to major Tom en dan weer luistere! ben je er nog? are we listening, are we? hallo hallo ben je daar nog? zitten we nog op hetzelfde level of wat? moet het in blokletters? zeg dan tenminste iets? dat je nog leeft? ofzo? het mag ook nee zijn
84 Goedkope Gedichten. En 3 Gratis! Waarom betitelt Gerard den Toonder zijn gedichten als goedkoop? Het is aan de lezer om dat te ontdekken, op zoek naar een onderhuidse boodschap. Gerard den Toonder beziet het leven steeds meer beschouwend en liefdevol. In zijn gedichten laat hij de fantasie de vrije loop: persoonlijke gedachtenkronkels, waarheid en bedrog, de zee en zijn geliefde bergen, mijmeringen, benarde situaties, alledaags gedrag van mensen; kortom het leven in alle facetten. Hij schrijft met humor en milde spot, liefhebber als hij ook is van de zelfkant van het leven. Liefde echter voert de boventoon door zijn bundel heen; het belangrijkste in het leven is voor hem immers de liefde. En die liefde voor al wat leeft is gratis, maar zeker niet goedkoop.
84 Goedkope Gedichten en nog 3 gratis! Eerder publiceerde Gerard den Toonder de boeken ‘Cowboy in Nepal, bergsportverhalen’ en ‘Maandagmorgen in Dordrecht’, over het leven in die stad. Hij schreef honderden columns en korte verhalen, gratis te lezen op zijn website: http://www.gerarddentoonder.com
Evenals het vonnis dat mij wacht en waarvan men mij beticht ik zal terecht staan voor mijn rechters en die mijn beulen mogen zijn recht zal ik in de lopen kijken en ze zijn geolied en op mij gericht
Hier sta ik, ik kon niet anders en ze weten dat ik hen veracht ik heb mijn graf alvast gegraven haarscherp en recht en diep laat de wind dan komen van de bergen en laat het donderen met kracht
Ik deed wat van mij werd verwacht en niets anders meer dan goed de lijnen volgend van haar hand en waar mijn hart mij stuurde verblind door dat Andalusies zwarte haar verdwalend in de nevelen van bloed
Hoe kon ik weten van de kille liefdesdolk verborgen in gesloten ogen hier sta ik, onbevangen en oprecht, onschuldig en ontkleed het was een gouden dag en het zal te laat zijn voor berouw of mededogen
Wanneer de zon en maan en de bekende donderslag bij held’re hemel samengaan in die split second ken ik van magnetisme het bestaan
Wanneer Zij rechtstreeks neerdaalt uit die hemel hier ver vandaan in dat onbekende paradijs verdwaalt bliksemt over grazige weiden daar mij voorgoed onderuithaalt
Dan zal Zij mij ten gronde richten naar de randen van de afgrond zal Zij niet eerder zwichten tot ik in de goot beland verwoestend zal Zij brandstichten
Dan rest mij slechts een capituleren mijn chakra in haar handen leggen zal Zij mij hypnotiseren en terugvoeren naar diezelfde vredige weiden zal Zij de zon magnetiseren
