En het was op een doordeweekse donderdag dat een selecte equipe vertrok, naar het zuiden gingen zij, waar, zo wisten zij, een zwijgend zandsteenmassief hen wachtte. Het waren klimmers, afgevaardigden van sectie 60+ en 70+ van NKBV Regio Rivierenland. En zij gingen op pad met een missie, een heilig doel. Immers, met het stijgen der jaren verandert de kijk op het leven, het optimisme twijfelt en onbekende angsten steken sluipenderwijs de kop op. En daarom, met dit laatste, angst, de angst voor het vallen, voorklimangst, daarmee wilden zij afrekenen.
Zeker, alle drie hadden zij hun sporen verdiend, over de wereld gereisd, uit vliegtuigen gesprongen, bergen beklommen, gevlucht, het leven gevierd, domme dingen gedaan kortom. Plichtsgetrouw voltooiden zij hun trainingen in soms overvolle of snikhete klimhallen. Nu, heerlijk buiten! Iets met ombouwen, simpelweg het setjes inklikken, vaak genoeg gedaan, maar te weinig en te lang geleden.

Ze waren gewaarschuwd, ze wisten ervan, het zou warm worden, heet. Ze waren voorbereid, water voldoende, sunblockers, koeltassen en zwembroeken, om indien nodig sissend af te koelen in de Le Bocq. Een zijriviertje van de Maas dat wonderlijk genoeg in de huidige periode van uitzonderlijke droogte fris en niets aandehand voorbij stroomde, op weg naar de monding in de Maas.
Was het toch nog uitstel, dat de drie eerst aan de koffie gingen, nadat zij, met enige moeite hun doel hadden bereikt, later dan beoogd, door werkzaamheden, rondwegdruktes en steeds kleinere weggetjes. Of was het een opladen, bestuderen van routes, het herkennen van namen en het langzaam opdiepen van herinneringen van lang, lang geleden eerdere beklimmingen hier.

Onderweg wisten de ruitenwissers nog, nu hing er een frisheid zoals die aan het eind van de zomer aan het begin van de herfst doet denken. De drie begonnen simpelweg rechts met een route die hen aansprak, qua naam en/of waardering en werkten zich gedurende de dag langzaam naar links. En even geduldig werd het warmer, de ochtenddamp trok weg, de wolkensluiers eveneens en plots was hij daar, de zon en meteen was het warm, heet. Gestaag wisselden de drie, voorklimmen, kijken, zekeren en opnieuw voorklimmen.

Het massief Durnal staat bekend om de ‘Twaalf uur van Durnal‘. Een challenge welk team als eerste alle 66 routes, of het meeste ervan kan beklimmen ( 1000 meter) wint. Tevens is het een ideaal gebied om te oefenen, touwtechnieken, voorklimmen, veel gemakkelijke routes en ondanks dat hier veel wordt geklommen is het zandsteen niet ‘afgeklommen’.

Het voorklimmen viel niet tegen, het beviel, heel erg en niemand viel. The leadclimber never falls.  Het vinden van een leuk eettentje, met een terrasje aan een riviertje, met een lekker bruisend glas en iets op je bord dat je heel graag wil opeten was minder eenvoudig, even nu eens geen zin in een vette hap aan de snelweg. De goedkope Belgische benzine werd opgestookt over slechts voor jeeps geschikte weggetjes totdat zij het tenslotte opgaven en belandden in de suburbs van Antwerpen met een happy meal.

Old guys rule:
There comes a time in your life when comfort meets substance. When all your hard work seems to have paid dividends and the world is at your command. All the things you hoped you could do someday you are doing. The toils of youth are now your experiences…. no longer the student but the teacher.

Eenentwintig routes klommen zij voor, ieder zeven. Met waarderingen die zij in de hal niet eens bekijken. Rage 2 met de machine 3c, Rupsknoop 4a, Gecko 4a, Kindervreugd 4a, Jipke 4a, Kriek 4b en Doublepalm 4c.