Heu!

Ik zal t maar meteen zeggen, voor diegenen die het niet weten, ik ben de broer van Juul. En voor hen die het wel weten ook. Meteen maar even een gebbetje tussendoor, want ik schijn een grappenmaker te zijn, nu al, volgens mijn opa. Hij heeft het niet in de gaten maar hij is er dus ingetrapt, gewoon, iedere keer als hij naar mij kijkt, doe ik net of ik lach. Kost me overigens geen moeite, want ik ben goed terecht gekomen. Leuke familie, er wordt goed voor me gezorgd, mijn ouders zijn ook niet verkeerd, het schijnt dat ik nu in de voormalige slaapkamer van Juul woon, krijg op tijd m’n eten, kortom, nee, mij zul je niet horen klagen. Overigens, dat grapje van ‘voor diegene die het niet weten’, dat is van mijn opa, die hoorde dat pakweg 50 jaar geleden en hij heeft het eigenlijk nog nooit op een goed moment kunnen zeggen.

Tussen twee haakjes, ik zeg dit alles bij monde van Juul dus. Zij is een stuk welbespraakter dan ik. (nooit ‘als ik’ zeggen) Moeilijke woorden dat ze soms gebruikt, als ik denk ‘ja’, zegt zij in plaats daarvan: ‘inderdaad’. Respect. Het is een leuke meid, ze is alleen nogal hardhandig, ze grijpt me steeds beet en dan gaat ze me op haar manier knuffelen.
Goed bedoeld maar of ik er nou altijd op zit te wachten, ben ik net even in gedachten duikt zij opeens bovenop me. Laatst zei ze dat ze zó blij was dat ik er was, snap jij het, nou ja laat maar. En altijd dat lieverd of liefje, dat weet ik nu wel. Ze heeft het blonde haar van d’r moeder, ik ben benieuwd wat dat van mij gaat worden, misschien wel dat pikzwarte van pa. Zie je die trui die ik aan heb, best aardig toch?
Net als die ene met die teksten, aan de ene kant, ’Ik ben Jens’ en van achteren ‘De stoere broer van Juul’, maar ja die is alweer te klein, beetje jammer dus.

Nog even over mijn haar, volgens m’n ma groeit het een centimeter per dag, zelf heb ik daar m’n twijfels over en alles goed en wel, als ze d’r maar afblijft, of nog erger, me mee sleurt naar zo’n enge salon. Als ik het goed begrijp zijn die nou dicht. Prima toch, wat mij betreft kan die pony nie lang genoeg zijn. Verder, ik doe m’n best, dat kruipen lukt niet erg, zitten heb ik bijna onder de knie, soms doe ik net of ik opeens omval.
Láchen joh. Laatst werd ik opeens in een gek stoeltje vastgebonden en Juul zat ook al in zoiets geks, maar dan achterop. Ik zat beter, want van voren, ik kon alles zien. Maar wat nog raarder was, mamma zat tussen ons in op dat ding, heet dat iets of fiets of zoiets?
Maar nu nog gekker, pappa heeft er kennelijk geen, want die moest rennen, vlak naast ons. En hard joh en hij kreeg het erg warm, maar wat nóg gekker was, we gingen gewoon nergens heen. Gewoon een stuk langs bomen en water en leeg land en toen waren we opeens weer thuis. Kan iemand mij dat uitleggen?

Ik weet niet wat normaal is voor mensen zoals ik, maar ik schijn een slechte slaper te zijn. Ja nogal wiedes, weet je hoelang ik in dat bed moet liggen en hoelang het donker is? En pas geleden op een nacht was het een beetje rumoerig, of is dat niet het goeie woord, steeds knallen, keihard. Zelfs Juul schrok ervan, het is dat dit verhaaltje over mij gaat anders zou ik je die foto van haar laten zien, ze schrok echt wel grappig. En wat ik nou weer opving, ik ga binnenkort, mét Juul trouwens, bij opa en oma logeren. Het zal mij benieuwen, het schijnt dat ze allemaal karren hebben met blokken en gekke beesten en een voetbal en een schommel en een vroemvroemdingetje en een soort logeerbedje, nou ja, we gaan het zien, voorlopig moet ik het allemaal maar over me heen laten komen. Van Juul hoorde ik dat oma grappige liedjes kan zingen over maneschijn in een groen groen konijnenland, maakt mij niks uit, het is maar een dagje. Tenminste, als ze ons nog ophalen, aan het eind van die dag.