Uit betrouwbare bron – voor zover je Facebook betrouwbaar kunt noemen – vernam ik dat vandaag precies een jaar geleden die opa – die zo graag wil dat ik hem Gerard noem – een voor mij schier onuitsprekelijke naam met die G en die r’s – een columnpje plaatste onder de naam ‘Ik ben Juul (2)’. Welnu, hier is dan voor de ‘Mijn Juul’ volgers deel 3.

Dus. Want, lieve mensen, wat is er veel gebeurd het afgelopen jaar. Ik heb er niet veel van begrepen maar het was bizar. Schijnt. Mij is niet helemaal duidelijk wat normaal is en Nieuwnormaal. Feit is wel dat ik opeens op afstand gehouden werd. Net geleerd dat knuffelen met andere mensen dan m’n pa en ma (nooit ouwe lui zeggen) normaal is, toen mocht dat niet meer. En nu is het allemaal weer oké. Ik weet niet waar ik goed aan doe. Sowieso, als hij (die Gerard) te dichtbij komt zeg ik gewoon: “Niet doen opa, hou op opa.”

Nu even iets anders tussendoor. Er schijnt iets bijzonders te gaan gebeuren, ik word grote zus. Geen idee wat ik me daarbij moet voorstellen maar ik krijg een broertje. Het is belachelijk en niet te geloven maar ze kijken er zo serieus bij dat het nog echt waar is ook denk ik. Als je die buik ziet van mijn mama, dík! En, als je het niet verder vertelt, hij heet Kees. Allemaal prima, maar ik heb wel moeten verhuizen. En nu al voor de tweede keer in mijn leven. Was ik net gesetteld in mijn nieuwe kamer, hadden die luitjes behoorlijk hun best op gedaan hoor, húp, word ik weer een verdieping hoger gebonjourd. Nu klim ik graag – kom ik zo nog op terug – maar dit huis, met al die trappen, niet te doen. Komt nog bij, ik val best vaak.

Nog even over die avondklok, wat een gedoe, alsof het mij wat uitmaakte. Ik bepaal zelf wel wanneer ik slaap, of niet. Heb er soms helemaal geen zin in, ’s nachts. Verder; ik ben iemand die graag schommelt, mijn rechtervoet aan de bal is gevreesd want onvoorspelbaar en hard, ik loopfiets als een malle, maar ik zal wel een klimmer worden. Er kan geen speeltuintje voorbij gefietst worden of ik word weer naar boven gejaagd door die opa. Ik doe maar net of ik het leuk vind, die stomme klimwandjes. En dan; ik hou van een goed gesprek, hoewel ik aan de reacties van mijn toehoorders meen te merken dat ze niet alles begrijpen. Volgens mijn omgeving beschik ik over een behoorlijke woordenschat. Maar sommige woorden weiger ik over te nemen, zoals ‘Goedemorgen’ en al helemaal dat stomme; ‘Hallootje’.

Misschien raar om over jezelf te zeggen maar waar ik echt goed in ben; vogels. Merel, koolmeesje, duif, uil, ‘oehoe, oehoe’ ik ken ze allemaal, specht, ‘klop klop’ in het bos. Maar mijn favoriet: winterkoninkje. Nou, ik ben dit ook alweer beu, ik ga snel verder bouwen aan de boerderij of de trein of dat boekje over die eend voor de driehonderdste keer lezen of mijn tenen tellen of de pop een schone luier en een kopje thee geven en hem keihard weggooien. Doei! Zwaaien doe ik niet.

PS wil nog even zeggen dat broertje van mij is nu net geboren het was dus echt waar je snapt niet hoe het kan hij zat dus toch in die buik en mijn mama is opeens een stuk dunner ik heb hem al een kusje gegeven en hij mag mijn tijgertjeknuffel wel lenen maar hij gaf nog geen sjoege en ook dat hij geen Kees heet. Jens zo heet tie.