Hoe zou het zijn met Jesper Skibby. Altijd leuk om op een verjaardagszit (wie wil er nog koffie of al iets anders?) wanneer het een beetje inkakt, deze vraag op te gooien. Mag ook een andere naam zijn, bijvoorbeeld Claude Qriquielion. Beide oud-wielrenners, Claude is overleden, overigens. Of Derek. Hoe is het toch met Derek Chauvin? Leeft hij nog? Zit hij  nog in de bak of is hij alweer op vrije voeten? Ter opfrissing; hij was die man die, geüniformeerd, beëdigd, als bevoegd gezag, een hand in de zak, doodgemoedereerd, achten halve minuut met zijn knie op de nek zat van George Floyd.

Dit soort verheffende gedachten heb je wanneer je een stukje gaat hardlopen. Wanneer het lekker gaat, je niet met hardlopen bezig bent in het hoofd, je op de automatische piloot loopt. Voor alle duidelijkheid, zover ben ik nog niet. Doorschakelen naar de automatische stand gaat nog niet. Net weer begonnen na, ik durf het niet hardop te zeggen, hoeveel jaar. En nee, ik hoef niks te bewijzen, om enkele vragenstellers te beantwoorden.
En nee, te oud ben ik ook niet. En waarom? Daarom, ik heb er zin in. Klimhallen, grenzen en klimgebieden, alles is gesloten. Om toch te bewegen dan maar fietsen, met Strava. Dat blijkt leuk en met Strava kun je ook lopen. Alle rondjes die je liep kun je nu precies checken, klopt de afstand die je toen schatte? En jahoor, ik ben weer eens niet uniek. Iedereen doet het, Coronagekte. Er is sprake van een nieuwe hausse.  Nog meer mensen bekeren zich tot het heilige hardlopen. Kuddegedrag.

Tot die boom, nog even volhouden, dan ga ik wandelen. En dan weer lopen, tot de bocht. Een herintreder moet doseren, voorzichtig opbouwen. Stukjes lopen, wandelen, lopen. Hartslag en ademhaling, niks aan de hand, blijven laag en rustig. Alleen die kuiten, die spelen op, worden hard, alsof ze op ontploffen staan. Kuddegedrag, ik wil het niet. Ik loop weer en ik denk. Zette mijn instagram niet op zwart voor Black Lives Matter en was niet Je Suis Charlie toen met Hebdo. Toch heb ook ik schoenen gekocht. Runningshoes, Asics, kobaltblauw. Hoeveel kilometers vraten ze, zacht dempend, mijn Asics, altijd wit, toen.
Asics staat voor: Anima Sana In Corpora Sano – gezonde geest in een gezond lichaam. Dat gezonde lichaam, (met hartslag in rust, volgens weer een andere nieuwe app, 45 BPM) ik heb er mijn twijfels over, gezonde geest, dat zeker niet!

Tot die boom, dan ga ik weer wandelen. Mijn kuiten gaan straks openscheuren. Pijn is fijn en bloed moet. DAWA; de aanhouder wint altijd en meer van dit soort clichés flitsen door mijn hoofd en inwendig glimlach ik. Want dit, dit is niet echt afzien. Dit, dit is de pijn van het opnieuw beginnen.
En ik bedenk alvast de laatste zin van het stukje dat ik in mijn hoofd aan het schrijven ben. Hoe zou het zijn met Thierry Baudet? Leeft hij nog? Of is hij al vermoord door Carola? Minister Carola Schouten, volgens hem de sluipmoordenaar van de agrarische sector. En nu ik dit schrijf lees ik dat die Chauvin bewaakt wordt door uitsluitend witte penitentiair bewaarders.