Excuses, mijn excuses, ik wist het niet. Ik ben er weleens doorheen gereden, door de Coentunnel. Excuses ook voor Witte de With, vond dat ook zo’n leuke straat. Het waren boeven, natuurlijk, schande. Slavenhandel was iets verschrikkelijks. Het is pas vierhonderd jaar geleden en ik heb ook altijd weggekeken. Slavernij, mensonterend, voor slaaf en slavenhouder. (noem je dat zo?) Ook nu nog worden in sommige landen mensen dermate uitgebuit dat er in feite sprake is van moderne slavernij. In 2016 waren er nog meer dan veertig miljoen ‘slaven’.

Mijn excuses voor mijn onbedoeld etnischgeprofieleer, sorry, ik kwam tenslotte van rechts. Excuses dat ik niet deelnam aan de nieuwste trend, standbeeldjeomverwerpen. Excuses voor Bonifatius, het is wel ver van mijn bed, Dokkum, maar ik heb er gewoon geen goed gevoel bij. Excuses ook aan Sinterklaas, ook ik was ooit Zwarte Piet, notabene in Londen, waar het fenomeen ten tijde van Black Panther volledig onbekend was en van roetveegpiet, laat staan stroopwafelpiet totaal geen sprake was. Soms moet je afscheid nemen van een traditie.

Excuses over mijn verliefdheid op dat Molukse meisje, Maria Watinemo, ik bedoelde het niet kwaad, zat vol met goede bedoelingen. Excuses, voor dat mooie beeld van Michiel de Ruyter op de mooie boulevard van Vlissingen, dat nu bewaakt moet worden. Terwijl, hij had er helemaal niets mee te maken. Het is pas vierhonderd jaar geleden. Echt zó fijn dat ZKHK Willem Alexander excuses maakte voor het vreselijke Nederlandse geweld in Indonesië. Excuses aan de eigenaar van de fiets, het was een damesfiets, een opoemodel die ik ooit gestolen heb. Had dan ook van mijn fiets afgebleven. Excuses, die van Mark Rutte, heel goed hoor, over de rol van de regering bij de Jodenvervolging in de Tweede Wereldoorlog.

Slavernij is al zo oud als de mensheid, in het oude China en India. De Grieken en Romeinen konden er ook wat van. Maar dus ook aan Hollandse handen kleeft bloed. Zie de ‘Herenhuizen’ aan de Amsterdamse grachtengordel, bijvoorbeeld die in Middelburg en nog menig andere stad. Voornoemde heren Coen en De With verscheepten dus duizenden slaven, althans, mensen die tot slaaf gemaakt werden, excuses. Vierhonderd jaar geleden, maar toch. Standbeelden, ze moeten blijven. Bord erbij, klaar, geschiedenis. Opdat wij niet vergeten. Racisme bestaat, er zijn nog steeds racisten en ik ken er zelfs zelf ook. Excuses voor mijn excuses, maar ja, het is niet mijn schuld, of had ik dat al gezegd.
Beelden omhakken zal racisme niet doen verdwijnen, sorry. De beeldenstorm van 2020. Een beetje stad dient tenminste één beeld te hebben. Wat is Orléans zonder Jeanne d’ Arc en in Koblenz staat prominent, op de samenvloeiing van Rijn en Moezel het enorme beeld Keizer Willem 1, niet zo’n heel prettige figuur, maar vooruit. Hopelijk over enige tijd in Dordrecht op de kop van Stadswerven een prachtig beeld van de stedenmaagd Choëphore.

Dat de geboren Dordtenaren in Den Haag gelyncht werden is niet goed te praten, maar dat Johan nu al sinds 1918 als bronzen beeld op de Visbrug zit, terwijl zijn broer Cornelis er maar zo’n beetje bij staat, het lijkt mij erg vervelend, op den duur. Excuses ook aan de Dordtenaren, die sinds vorig jaar, ondanks protesten van de club ‘Ikwillemniet’, zijn opgescheept met een nieuw standbeeld van Willem van Oranje. Niet alleen is het een wat karikaturaal geval, maar mij viel het laatst op, de pofbroek die hij draagt is van exact eenzelfde snit als die van die zwarte knecht van Sinterklaas.