Het kan op de Koetenisseweg of de Weilandsweg zijn geweest of was het toch op de Lokkershofweg – ze bestaan echt – dat ik mezelf betrapte op het luidkeels zingen van deze tekst:
“Lalalalalalalailalalailala,
Lalalalailala”.
Een spontane uitbarsting van, ja van wat eigenlijk. En niemand die er gek van opkeek. Er was namelijk helemaal totaal niemand, zowel op voornoemde wegen als in de wijde omgeving. Iedereen was op uitdrukkelijk verzoek van onze MP Rutte thuis gebleven, zat braaf bij het geannuleerde Songfestival.

Zeeland is leeg. De almachtige Veiligheidsregio deed Zeeland op slot. De jaarlijkse twee miljoen toeristische overnachtingen gaan dit jaar niet gehaald worden. De dunstbevolkte provincie van het land moet leeg blijven.

Eens een Zeeuw, altiet een Zeeuw. Althans zo voelt Eega dat en ik ben het, zoals altiet, natuurlijk helemaal met haar eens. Aan willekeurig elke kust, of het nu de Middellandse -, Egeïsche -, Noordzee – of de Atlantische kust is, daar voelen wij ons thuis. Wij zijn kustmensen. Dag mag een dijk zijn aan de Ooster- of de Westerschelde, dondert niet, doch niets gaat boven het oneindig Zeeuwsche Strand. Over Frankrijk wordt gezegd dat het zo’n leuk land is maar dat het jammer is dat er Fransen wonen. Zeeland is ook leuk, maar ze moste d’r geen Zeeuws praete.

Op deze pagina’s maakte ik al eens gewag van mijn drang om een kilometer strand te kopen, helaas heeft nog niemand zich gemeld. Welnu, in deze dagen, neen! ik zal het C-woord hier niet gebruiken, lijkt het al zo. Ik héb mijn eigen strand. En toch, lieve badgasten, dat voelt raar. Het is ondeugend (=leuk) want ik blijf niet thuis. Maar hoe, stel dat ik het zou willen; besmetten, het kan hier niet, er is niemand, één groot Quarantainegebied. Nu hou ik van lege stranden, maar dit is eigenlijk een beetje spooky.

Spoor 1, van de trein naar Zandvoort op Amsterdam CS wordt geblokkeerd. De ene helft van de Amsterdammers wil naar de kust, de andere helft blijft thuis en gaat naar het park. Zeeland moet leeg blijven, prettig voor mij, maar griezelig leeg. Ik hoop dat het doemscenario hieronder, in de toekomst door mij ongeschreven zal blijven:
‘Een béétje duinovergang heeft zijn eigen teststraat (verplicht), alleen toegang voor negatief geteste badgasten.’
Gelukkig ken ik mijn eigen sluiproutes daar. En wat te denken van dat nieuwe bordje:
‘Naaktrecreatie toegestaan, mondmasker verplicht’.
Dit alles flitst in enkele seconden door mijn hoofd, terwijl ik met een lauw windje mee, geluidloos over de Verseputweg door de lege polders van het eiland fiets, met rechts de rechte voren van een kale aardappelakker en links iets groens, laag nog, dat wel graan zal worden en schaamteloos uitbarst in dat gelalalala.

NB, deze letters werden geschreven vóór Hemelsvaartdag 2020. Drukste dag op Brouwersdam ever!