Hallo, het is alweer even geleden, voor hen die mij niet kennen, ik ben Juul (17 maanden) en voor hen die mij niet kennen; ook. Ik weet niet hoe met jullie is, maar ik kan het niet meer volgen. Had ik net een beetje m’n draai gevonden in dat zaaltje met leeftijdgenootjes, houden ze me daar weg, mocht er niet meer heen, en nu, deze week word ik daar weer opeens een dag geparkeerd. Was ik net gewend om constant thuis te zijn, nou ja, went wel weer.
Misschien kan iemand mij zeggen, wanneer ik m’n opa’s en oma’s, er zijn er een stuk of vier, weer eens ouwerwets kan knuffelen, want ja, dat was ook afgelopen en waarom, niemand vertelt mij iets. Ik weet het niet zeker natuurlijk maar volgens mij missen ze mij. Snap het niet, zo leuk ben ik niet. Op de een of andere manier merken ze direct wanneer ik een natte luier heb, gaan ze onmiddellijk aan de slag, hup, een droge aan. Alsof dat prettig is, zo’n kouwe.

Ach ja, soms moet je even je best doen, meedoen, mee bewegen, dan gaan ze lachen. Een tijd geleden alweer, toen zetten ze een of ander muziekje op, kennelijk iets dat ze zelf mooi vinden. En dansen dat ze deden en lachen naar mij en roepen dat ik mee moest doen. Nou ja zeg, ik kon net stáán! Je had erbij moeten zijn, die koppen, ze kwamen niet meer bij! Toen ik eenmaal mijn moves ging doen, gillen! Er zijn zelfs filmbeelden van schijnt het.
Trouwens van meer dingen, alles wordt gefotografeerd, wat móet je ermee denk ik dan, en gefilmd. Leuk voor later hoor ik ze zeggen. Eendjes voeren, ook zoiets, zó traditioneel. Kijk eens, ik vind het best hoor, ik doe wel mee, als ze dat nu leuk vinden, als ik ook maar wat te eten krijg. Overigens, even tussendoor, waar ik de vorige keer over schreef, hot item toen, stikstofuitstoot, stikstofstikstofstikstof, dat leuke woordje, ik hoor er niks meer over.

Waar ik dan wel weer onwijs van geniet, de glijbaan. Beetje jammer dat ze dan steeds afremmen, sowieso maak ik niet veel snelheid, iets met zwaartekracht ofzo, ik ben te licht, maar dat lijkt me zo kick, keihard naar beneden….  Het ging wel een keer goed fout. Die ene opa vond het nodig mij steeds in dat blokkenkarretje te zetten en me dan een harde duw te geven zodat ik de hele kamer door zeilde. Toen papa en mama me ophaalden werd dat gedemonstreerd. Ik liet me toen er keihard uitvallen, zo met mijn hoofd op de vloer, schrikken dat ze deden!
Iets anders, kennen jullie dat ene liedje met dat refrein; ‘ga a a a a a a, pak alles wat je kan en ga a a a a a a.’ Vind ik wel geinig, zing ik zelf steeds: ‘a a a a a a ‘, alleen die zin: ‘Leef, alsof het je laatste dag is.’ Hallo, ik ben net begonnen, 17 maanden, ben je daar nog?  Ik neem me voor het niet binnen te laten komen, maar leuk is anders, constant uitgelachen te worden. Ik met een gek mutsje op, of ik, een beetje geknoeid met mijn ijsje, of ik met mama’s roze Tokkie badslippers aan, of ik, lurkend aan leeg flesje Jupiler. Het schijnt ook heel interessant te zijn om aan iedere willekeurige voorbijganger te zeggen dat ik nu vier tanden heb, twee boven, twee beneden, begrijp jij het?

Even voor de goede orde, niet alleen maar negatief doen nu, het is nu eenmaal zo, ik kan het gewoon nog niet zeggen, ik wil het wel, maar ik hou best wel van ze, mama en papa, het zijn lieverds, allebei! Eigenlijk best wel. MMMMsmak, kusje. Kusjezwaai, nieuwnormaal, toch?

En dan nog iets, wat zou dat zijn; huidhonger, geen idee, maar het komt op mij over als iets engs. Een opa en een oma met huidhonger, ik weet niet of ik daar op zit te wachten. Nou doei, als ik me verveel schrijf ik nog wel eens. Ik sluit af met mijn laatste nieuwe woordje, zegt mama altijd – wat ze er precies mee bedoelt weet ik niet – wanneer ze me, met zo’n voor mijn gevoel best linke zwaai, in dat fietsstoeltje parkeert: “OeoewaaH!”
Doeoeoeiii.