“Aaah, mijn Creuzfeld Jacob speelt weer op!”,
gekscheerde mijn vriend Henri, destijds. Zelf had ik toen meer last van de Gekke Koeienziekte. Gelukkig ontsnapten wij, daarna weer, mijn twaalf witte en bruine kippen aan de Vogelgriep. Hun klaaglijk getok ging mij door merg en been, het kon niet anders, dagenlang zaten zij in lockdown, toen nog geheten; ‘opgehokt’. #

Is dit het dan, dat wat iedereen vreest en ik misschien het meest. Een grote ramp, wereldwijd, of iets sluipends, geheimzinnigs, waar we of in één klap, of tergend langzaam aan kapot gaan. Apocalyps now. Meteorietinslag, de aarde komt tot stilstand, de zwaartekracht verdwijnt – heb ik teveel stripboeken gelezen of slechte films gezien of ben ik gewoon behept met overtollig veel fantasie. De alles verwoestende tsunami, versnellend smeltende Groenlandijskap, niet te stuiten Ebola, maandenlange zonsverduistering door vulkaanuitbarstingen, need I say more? Het begint nu toch wel echt eng te worden.

Is dit een wake-up call? Is it nature itself? Zo van, de wereld gaat eraan, als we niets doen gaan we ten onder. De mensheid holt maar door, met onze dure elektrische auto, volgetankt met vervuilde kolencentraleenergie, scheuren we tot klokslag zeven, met 100 kilometer per uur in vol vertrouwen op de navigatie, volgas naar de afgrond. Zelf ben ik ook een zondaar, als een idioot 2000 kilometer gereden voor een dagje sneeuw. Een promiletje minder opwarming van deze woonplaneet kan geen kwaad. Dat gekke spul, Corona, slecht voor de gezondheid, goed voor het klimaat. De grootst zelfbenoemde Corona deskundige ter wereld mr. Trump himself is een hoopvol doelwit voor dit onderhavige virus, beter voor de wereld.

Mag het iets minder, is het goed om even in te houden. Tot stilstand komen. Letterlijk afstand houden voor het geval men het toch nodig acht te hamsteren en afstand van de ratrace. We wilden allemaal toch eens een weekje in een klooster. Nu even voor het ‘echie’. In een staat-van-zijn. Zoek jezelf, een beetje mediteren, inzicht, Zen en zo. Consuminderen maar! Met z’n allen, lalalala, met z’n allen in quarantaine. Wat mijzelf betreft, dat vertragen, de tijd nemen en onthaasten – voldoende synoniemen zo, die komen vanzelf wanneer je terugschakelt – dat is iets dat ik mezelf al zolang voorneem en mij zo slecht lukt. Aandacht voor elkaar, je lief en op afstand, de ander.

Tip: in het altijd gezellige Arnemuiden is een Yoga centrum gevestigd dat luistert naar de naam: ‘Corona Yoga’. Nog een weetje misschien? Corona is de buitenste laag van de zon, miljoenen kilometers groot en één miljoen graden heet, volgens mijn Wikipedia dan hé. Anderhalve meter afstand houden is het devies, geen twijfels meer over een, twee of toch drie zoenen en de mannenhug. Gemeengoed is de hindoegroet, die met de handpalmen tegen elkaar, lichte buiging, kleine glimlach, mompelen:
“Namasté’, (ik buig voor jou)
het mag.

# Dat hok was nogal groot, die scharrelaars hadden tweeënhalve vierkante meter p.k. (per kip), maar toch, ze wilden buiten spelen.
Bij de foto: opgehokt in vrijheid, op het virusvrije lege strand en bij de bacterieloze zee. Opvallend, de weinige tegenliggers hielden afstand en groetten ons vriendelijk.