Help, het is zover, de Kärchermaffia is terug. Net terug uit stiltegebied Noorwaard overvalt dat des te meer. Een eerste vroege voorjaarsdag en hup daar gaan we weer.

Nu zijn er meer overlast veroorzakende hobby’s, in dit overigens vredelievende buurtje. Voor sommige kan ik, als ik goed m’n best doe, nog wel enigszins begrip opbrengen. Zoals daar zijn, het melken van duiven, het roken van zware sjekkies en of barbecues, het houden van honden en het laten meegenieten met de tuindeuren open van lieden zoals Kroes, Duits en Alberts. Maar dat domme gespuit, onder hoge druk, van elk randje, kiertje, boven-, onder- en achterkantje van alle tuinmeubelen, schuttingen en vlonders, wat is dat toch. Die gekte, ook nu weer, op dit moment, het is vroeg, zondagochtend. Op ditzelfde moment wordt het werk aan de overkant van het grachtje hervat. Hoge druk. Ja, voor je zenuwen zeker.

Het zal aan mij liggen. Ik ben de beroerste niet, Tolerantie is m’n tweede naam. (hoewel)
“Erger je toch niet zo!”
roept mijn Eega, wanneer ik naar binnen vlucht. En probeer me vast te houden aan het credo van mijn broer: ‘Ergert u niet, verwondert u slechts’. Ik ga hulp zoeken. Wil het zo graag begrijpen, wie kan me dat uitleggen. Wat is er toch zo leuk aan. Echt, ik ben ruim van begrip. Bezocht laatst de ‘Pindakaasvloer’ van Wim T Schippers in het Stedelijk museum van Schiedam. Zelfs dat begrijp ik volkomen. Ik kan er niet meer tegen. Ik ga koffie drinken. Naar dat hutje op de hei, of liever nog, op het strand.  Waar dan niemand is, want er moet gespoten worden.

Morgen koop ik ook een gele Kärcher, eentje met veel vermogen. Spuit die vent van z’n terras, zo vanaf mijn balkon, vanover de gracht. Spuit hem zo door z’n schuifpui. En dat dan drie keer. Ik las eens, op bezoek bij een vriendin, een sticker met de tekst; ‘als u hier niet rookt, laat ik geen wind’. Ik maak geen lawaai, ik niet. Mens, kerger u niet.

In dit land houden we niet van verbieden. Liever tolereren, gedogen we. Graag wil ik, met die gedachte achterin, een voorstel doen. De ‘Warme Truiendag’ hebben we net gehad. Misschien kan die leuk opgevolgd worden – tijdens die truiendag is er toch zo weinig energie verbruikt – met de HDS, de HogeDrukSpuitdag. Gewoon, één dag in het jaar mag er gespeeld worden met die gele dingen. En dan loof ik een prijs voor diegene die de leukste naam verzint. Iets in de trant van ‘Landelijke Kärcherdag het Nationale Spuitfestijn’. De prijs, u raadt het al, een bezem.