Een eeuwigheid geleden kwam ik Dordt wonen. Die stad zei mij niks, behalve dat de toren vanuit de trein gezien wel erg scheef stond en dat er blijkens een lichtreclame op het station Lips sloten zouden worden gemaakt. Op dat moment van mijn vestiging hier was er veel ophef over een gifwijk. Collega’s deden smalend over mijn verhuizing: naar die vieze stad?

Nu krijg ik digitaal in de gaten dat er een protest optocht vertrekt. Op naar Chemours. Het moet toch eens klaar zijn met die lozingen. Die ochtend in de Volkskrant: omgeving Chemours sterk vervuild. 147 nanogram per millimeter is gevonden in het bloed van omwonenden. De veilig geachte grens voor deze kankerverwekkende stof is 89 nanogram.

Het is kennelijk niet mogelijk Teflon te produceren zonder daarbij GenX te lozen. De gemeente vindt dit al jaren prima, laat het gewoon toe. De petitie tekende ik pas nog, nu wil ik ook zo gauw mogelijk naar de demonstratie. Wel moet ik eerst nog mijn hardwerkende Eega van voedsel voorzien. Een lekker stukje vis met, heel traditioneel; worteltjes erbij. En verse sla, uit eigen tuin. Nu ben ik geen doorgewinterde protesteerder. Mijn laatste mars was die hele grote, meer dan een half miljoen deelnemers op het Mailieveld in Den Haag. Tegen plaatsing van kernwapens in Nederland.

Lang geloofde ook ik dat er niets aan de hand was. Ging ik maar rustig slapen. Sprak wel eens iemand die bij Dupont werkte, hoe hij heilig geloofde in de veiligheid. Echter uit betrouwbare bron, mijn oudste vriend, een hooggeplaatste bij Evides, wist ik al dat er GenX in het drinkwater zat. Maar, volgens hem, dat was slechts zo weinig, niet te meten. Zoals Contador al zei:
“Cero, cero, cero, cero, cero, cero, cero, cero”.

Gelukkig woon ik bovenwinds, weliswaar hemelsbreed op nog geen twee kilometer van dat helse gebeuren. Dan doe je je hele leven moeite om je eigen groente onbespoten te kweken. Zit er voor alle zekerheid toch een laagje GenX op. Nu ben ik op een moment in mijn leven dat opahormonen beginnen op te spelen. Niet dat ik kleinkinderen heb, maar wel twee dochters en twee schone zonen. Plus mijn lieftallige Eega. Ik ben dus boos. Wat is dat voor een idioot bedrijf, dat speelt met onze gezondheid. Steeds maar beterschap beloven en lekker doorgaan met lozen. Wat is dat voor idioot gemeentebestuur, dat zich laat ringeloren door een fabriek die al zoveel jaar verdacht is. Het groot kapitaal, de fabrieken en projectontwikkelaars zijn hier kennelijk de baas

En, meestal ben ik te vroeg, nu kom ik te laat. Zijn de demonstranten ingerekend door de ME, zijn ze doorgedrongen tot bij de giftig dampende kookketels? Niemand te zien. Er is niets te beleven bij de gestaag doorrokende fabriek. Nou ja, er staat een rode locomotief te dieselen. Hij trekt zeven tankwagons, daar zit vast geen drinkwater in.