Begrijpen doe ik het niet. Ik snap er niets van. Ik kan er met de boer’npet nie bie. Waar komen al die blikjes toch vandaan? Het is werkelijk ongelooflijk. Die hoevéélheden. Ik was op weg naar de Nieuwe Merwedeweg, waar ik de dag ervoor een aantal lege bierblikjes op hoopjes bij elkaar in de berm had verzameld. Nu met een lege fietstas om ze op te ruimen. Onderweg erheen had ik er makkelijk 100 in kunnen laden. Ik fietste er keihard langs, hoewel ze me smeekten, neem me mee. Neen! Ik had een belangrijke opdracht, de blikjes daar aan de Nieuwe Merwedeweg, die lagen op mij te wachten.

Als u, lezer, mij voor gek verklaard, dan heeft u daarin gelijk. Ik vind mezelf ook redelijk gestoord. Eenmaal aangekomen bij het eerste afvalhoopje kijk ik eerst alle kanten op. Niemand te zien? Dan hup, vlug van de fiets en razendsnel de handel in de fietstas. Snel rij ik door tot de volgende verzameling. O, daar komt een auto aan, ik vertraag wat en kijk geïnteresseerd de polder in, zijn er nog van die fijne wilde ganzen? Juist als ik wil beginnen met laden, komt in de verte een fietser om de bocht. Van verre herken ik zijn profiel. Het is de zelfbenoemde boswachter, altijd zwerft hij door de polder, rugzak, laarzen, verrekijker en opschrijfboekje. Wat hij noteert weet ik niet, maar ik vermoed iets van:
2-11- 2016, om 13.45 u. 13 brandgranzen, 2 grauwe g. en 1 buizerd, Meeuwenseweg, licht bewolkt.
Wie is hier nu gek.

Ik zou het zo graag willen begrijpen, wie doet dit? Is het er een? Zijn het er meerdere, is het een peloton bierliefhebbers? Zelf ben ik er ook een, ik lust bier. Met de hoeveelheid bier die door mijn lichaampje heeft gespoeld kan een zwembad van Olympische* afmetingen gevuld worden, wellicht is het in dit verband beter te spreken van een boerensloot met respectabele diepgang. Maar met de hand op mijn hart kan ik hier verklaren: Nooit heb ik een blikje weggeworpen.

Olympische* ook wel uit te spreken zoals Erica Terpstra dat doet: ‘Olumpische’. Erica, overigens van wie ik wel eens een stevige knuffel zou willen krijgen, terwijl ze ‘Kanjer; ’in mijn oor fluistert. Als je dat meemaakt, dan heb je wat gepresteerd, iets op hoog sportief niveau. Anders dan deze column, die nergens over gaat. Het lijkt of ik gedronken heb, maar ik bezweer u, lezer, niets. Hooguit kan het komen uit de nevelen die opstegen uit de goedgevulde fietstas.

Een goede fles wijn voor degene die het mij uit de doeken kan doen.  Wie is toch de vervuiler, van die schone polder.