Tagarchief: ns

In gesprek met

Een reactie plaatsen

Als dank voor jarenlange deelname aan NS panel was ik uitverkoren mogelijk een winnaar te zijn van een aantal prijzen. Ik mocht zelf kiezen. Voor het geval dat, in dat geval, ik koos voor de mogelijkheid van een gesprek met President Directeur Rogier van Boxtel. Waarom wilde ik in geval van winnen deze prijs, werd mij digitaal gevraagd. Wel hierom; reeds meer dan vijftig jaar ben ik treinreiziger, groot voorstander van openbaar vervoer.
En nog steeds voortdurend verbaasd over NS. Had ik Rogier van Boxtel gewonnen, te spreken gehad, dan had ik hem de volgende verbazingen, neen, alhoewel het wel zo is, wil ik het geen ergernissen noemen, medegedeeld.
Rogier, jij – na vijftig jaar, meer dan een halve eeuw, in jouw treinen te hebben gezeten, mag ik je tutoyeren – neemt, sinds je deze baan hebt misschien ook weleens de trein? Ik heb je gewikipediaat en gezien je staat van dienst denk ik wel dat je deugt, jij spoort wel. En zo lang zit je nog niet in dit vak, in het Koninkrijk der Spoorwegen, dus jij kunt er ook niets aan doen.

Tja, waar was ik dan begonnen, als ik jou had gesproken, gewoon maar gelijk van start, groen licht? Wanneer ik hier ter plekke, in mijn wijkstationnetje de trein neem. Ik, met mijn decennia oude NS voordeelchip, kan daar, aan de automaat niets. Stond daar, naast de Arriva kaartjesautomaat er eerst nog een van NS.
Nu niet meer, is weg, alleen die van Rnet en die kent mijn NS kaart niet. Ik ben genoodzaakt de trein te nemen naar het hoofdstation, daar uit te checken, het station uit te gaan en in de NS automaat mijn kaart op te laden. Of bijvoorbeeld het ‘vrijreizen’ kaartje – wat nu toch ook gewoon vier Euro kost – op te waarderen, vervolgens weer in te checken en te constateren dat mijn ‘overstapje’ net vertrokken is.

Ik was er nog even verder op door gegaan, had ik dat gesprek gewonnen. Wanneer ik dan terugreis en overstap op hoofdstation Dordrecht – laat ik maar meteen man en paard, in dit geval man en trein noemen, NS weet toch alles van mij en mijn ‘reisgeschiedenis’, waar is privacy toch heengegaan – op de boemel van Rnet, naar Dordrecht Stadspolders dien ik uit te checken bij NS en in te checken bij Rnet.
Zoals vele tientallen medereizigers, waarvan velen dan net weer hun ‘overstapje’ missen, wegens drukte bij dat gecheck. Daar kun jij natuurlijk niets aan doen, dat is nog een erfenis van mevrouw Melanie Schultz van Haegen-Maas Geesteranus die haar belofte het te stroomlijnen niet nakwam. Laatst was ik in Zwitserland en daar zijn zeer veel verschillende treinmaatschappijtjes, hoeveel precies, dat weet jij beter dan ik, Rogier, maar daar merkt de reiziger hoegenaamd niets en niemendal van.

Mag ik nog even, had ik gevraagd, Rogier, heb je nog heel even? Wat me ook zo verbaast, dat na vijftig jaar de reistijd van Goes naar Amsterdam, die ik als student jarenlang aflegde, nog geen minuut sneller is geworden. Sterker nog, langer, met die stoptrein van het Zeelandstuk.
Ja, zou ik Rogier dan horen zeggen, je kunt overstappen in Rotterdam op de Intercity Plus en dan tegen een kleine vergoeding gaat het een stuk sneller naar Amsterdam. Jaja. Ook pendelde ik heen en weer naar Eindhoven, vanuit Dordrecht en dat kostte precies een uur. Dat lukt niet meer, sukkelen naar Breda, ‘overstapje’ en dan door. Zomaar een half uur langer; de ‘vooruitgang’.

Rogier, ben je daar nog? Ik moet er eigenlijk wel om lachen. Eerst doeken de Spoorwegen de rechtstreekse treinen met buitenlandse bestemmingen op. Nu worden ze met veel halleluja en hoorngeschal weer, héél voorzichtig herintroduceerd.
Concurreren met het vliegtuig? NS spoort niet. Ik zie het al, stiekem zit je op je horloge te kijken, mijn tijd is om. Nog even dit, om niet te worden afgerekend te worden op teveel vertraging, staan de treinen langer stil op sommige stations. Kunnen vertragingen worden opgevangen worden zodat de aankomsttijd toch gehaald kan worden. Ik had je verteld dat ik daar ‘niet vrolijk van word.’

Waarom, beste Rogier, krijgt een reiziger met meer dan vijftig reisjaren, de vaste NS klant, geen voordeelprijs. Zoals bij meer schadevrije jaren, meer noclaim korting? Neen, zelfs het ‘voorrecht’ wat de vaste klant had, het privilege ook in de avondspits met korting te mogen reizen gaat verdwijnen. Het wordt te druk in de trein, NS wil minder reizigers.
Ik ben haast geneigd dan als klant ook maar te verdwijnen. Ergens best grappig, NS, een van de grootste bedrijven van Nederland kon niet voorspellen dat het steeds maar drukker zou worden. En voorzien dat er een constant tekort aan materieel zou zijn.

Geachte heer van Boxtel, bedankt dat ik deze prijs, een goed gesprek, wanneer ik tot de prijswinnaars had behoord, heb kunnen ontsporen.

De Vooruitgang

1 reactie

Vooruit, laten we weer eens modern doen, we gaan niet met de auto, dat onding dat het milieu verpest, we nemen de trein. En dat komt nog goed uit ook, we wonen vlak bij een station en onze bestemming, de LocHal, schijnt ook dichtbij het station te liggen. Bovendien berichtte NS mij, dat ik weer over een ‘vrij-reizen’ kaartje kon beschikken. Voor een goed begrip, dat is allesbehalve gratis, om zoiets te bemachtigen dient men een Dalurenkaart aan te schaffen en daarbij nog de zogenaamde Keuzedagen te betalen. Alles bij elkaar voor een bedrag van een keer je auto helemaal vol te tanken.

‘Het zal mij benieuwen’, mompelde ik terwijl ik de voordeur dichttrok. Hoe herkent men de forens / reiziger / jarenlang NSklant? Aan de cynische verbeten blik die onhoudbaar op het gelaat verschijnt in de onmiddellijke nabijheid van een NS station.
En inderdaad, sinds Arriva is weggeconcessied ten gunste van het goedkoper opererende Rnet, blijkt de blauwgele NS automaat verdwenen bij ons station. De gemeenrode Rnet automaat weigert mijn NS Dalurenkaart te herkennen.
Anno 2019, zelfs in het achterlijke China rijden de treinen nu met 450 kilometer per uur, in Nederland, één van de welvarendste landen ter wereld snapt een apparaat het niet. Van de klant wordt nu verwacht dat hij incheckt, op het volgende NS station in een vliegende sprint het station verlaat, uitcheckt en in de blauwgele NS automaat zijn ‘Keuzedag’ opwaardeert, vervolgens incheckt en met ware doodsverwachting zich de tunnel instort om zijn ‘overstapje’ alsnog te halen. Wat een Vooruitgang.

Haalden wij dit overstapje niet, dan dienden wij een vol uur te wachten op de volgende ‘Sprinter’. NS, in al haar wijsheid, besloot dat vier keer per uur een trein naar Brabant wat teveel was, twee Intercity’s en twee Stoptreinen, let wel; een ‘Sprinter’ is gewoon een Stoptrein. Dit alles omdat er een nieuwe verbinding is, een snelle trein van Rotterdam rechtstreeks naar Breda, en die ‘Intercity Direct’ komt niet langs onze woonplaats. Alweer een grote Vooruitgang dus.
Hoe jagen we de forens de trein uit, de weg op, dat onding van de auto in, de toch al zo drukke Moerdijkbrug over. Toegegeven, de nieuwe ‘Sprinter’ is strak modern, bijna luxueus.

Aan het einde van de bijzonder prettige dag in de Brabantse stad met schitterend museum, heerlijk park, lekkere Turk en de waanzinnige bibliotheek LocHal, brak bij mij de pleuris uit. Terug naar huis, die ene ‘Sprinter’ per uur, bleek volgens het digitale bord: ‘Cancelled’. Gewoon, cancelled. Rijdt niet. Bekijk het maar klant, zoek het maar uit. NS kan er ook niks aan doen, wisselstoring. Misschien dat er over een uur weer een rijdt, of over twee uur. Misschien.
Op het punt van vertrekken stond wel de ‘Intercity Direct’ naar Rotterdam, roltrap af, roltrap op, de NS kaarten langs een ‘Toeslag’ paaltje geswiped en in het gereedstaande ‘rijtuig’, dat onmiddellijk met een zucht haar deuren achter ons sloot. En zo zoefden wij met iets verhoogde snelheid noordwaarts, niet langs onze woonplaats naar Rotterdam, om daar weer over te stappen, terug zuidwaarts. En dan, oeps, op het perron van Rnet niet vergeten uit te checken van NS en in te checken bij Rnet. Dit alles in 2019, terwijl in Zwitserland een hoeveelheid van verschillende treinmaatschappijen de reiziger vervoeren, die daar in het geheel en totaal niets van merkt.

In de enquête, het tevredenheidsonderzoek, dat ik binnenkort in de mailbox verwacht, zal ik kunnen antwoorden op vragen of er voldoende prullenbakjes waren, de geluidsinstallatie verstaanbaar was, hoe het met mijn gevoel van veiligheid gesteld was en dan met ja/nee/weet niet. Om dan weer te kunnen pronken met een zeer hoge klanttevredenheidscore. Zo jammer, dat die Abri’s, prullenbakken, rookpalen en geelblauwe automaten zo hufterproof zijn.