Baila mi hermana
Baila para mi
Baila mi hermana
Baila para mi

Ergens had hij het al geweten –  hij hoopte er op –  de kans zou klein zijn, nihil eigenlijk zelfs, dat zijn muziek, die sound, de ritmes, die vibrerende vibe er zou zijn en inderdaad toen de volumeknop werd opgedraaid voelde hij, dit ging hem niet worden, dat hij zich geweld zou moeten aandoen om in de groove te komen, intern die juiste maat te vinden.

En hij kende zichzelf, het was altijd wachten, lang wachten, tot er voldoende moed was verzameld, genoeg gedronken, de juiste muziek langskwam, tot hij bijna op ontploffen stond, wilde zo graag, hield er zo van, dansen, dansen, dansen, alle schroom opzij en zich verliezen. Opgaan in, zich zuiver laten leiden door muziek. En waarmee kon dat beter dan met Latin, Samba of Merenque en probeerde dat duidelijk te maken, schreeuwend van dichtbij in haar oor.

Dance sister dance, I love the way you move, I love to watch you. Dance sister dance, feel the rhythm flow into your soul. Dance sister dance, feel the rhythm flow, feel the rhythm flow through you. Dance sister dance, I love to watch you move, I love the way you dance.

Zachtjes duwde ze hem naar voren, tussen mensen door, die vastbesloten waren niet te dansen, naar het lege deel van het zaaltje, daar waar de dj vanachter zijn tafeltje verwoed poogde diezelfde beat constant vast te houden. Waar vijftien mensen dansten, er kennelijk wel op konden bewegen, hoekig, hakkend en zagend. Het geluid was hard, hier nog harder, toch net niet genoeg voor hem. Vlak voor de muur resoneerde het terug, de techno butterfly disco lights maakten het nog iets gekker en plotseling kreeg het hem te pakken, bijna, en merkte hij dat hij bewoog.
Hij zou willen losgaan, in trance, doorweekt van het zweet raken. Heel even soms, wanneer een nieuw nummer werd ingezet leek het dansbaar, tot meteen na het intro de beat eronder werd gezet en de betovering verdween. ‘Ik ga om Reggae vragen’, dacht hij, ‘Of voor mijn part om een Bossa Nova’. Dwong zich verder te dansen, helemaal geen partner nodig, improviserend maar kwam niet echt in een flow. Zocht wanhopig naar zijn imaginaire danspatronen, raakte voor zijn gevoel niet verder dan een regendans. Waar was de vrije expressie – om dat afgerangeerde woord eens te gebruiken.

Viene de la luz. Con calma se baila esta danza. Y con amor canto yo esta canción África bamba hace a un lado a la tristeza. Y otra más dulce no la podrás encontrar. Oye eso te va sentir feliz

Het spel van de dans werd gespeeld, het reageren op de ander, gekkigheid, het verleiden en het afstoten. Een ultrakorte foxtrot of was het toch een quickstep of een tangofantasie, maar dan een parodie op dat stijldanskeurslijf. Een polonaise kwam voorbij, een Hollandse meezinger, waarna de beatmixer opgeschroefd werd naar ijle hoogten van BPM. Stof steeg op uit de planken vloer en zweefde door het flashlight, rood en groen. Zijn shirt in midnightblue plakte aan zijn rug, buiten in de zwarte nacht scheen een volle maan en daalde de temperatuur tot net boven nul. Het mooie, het fijne van muziek waarin je kunt verdwijnen dat zich automatisch vertaalt in bewegingen van je lichaam, het was er niet, maar ach, het was lol, het was feest.

We go dancing in the moonlight, with the starlight in your eyes, we go dancing till the sunrise, you and me we’re gonne dance dance dance.