Het was een gouden dag
voor ijsjes met een wafel
en langzaam luieren
en langzaam kuieren
op een uitgestrekte boulevard
een blonde jongen op de tafel
duizend belletjes in het glas
en háppen in die schuimkraag

Eén ding was wel jammer
dat kon nu even niet
met omweg om de drank
je zou van minder flippen
tergendgroot verlangen
de bittere smaak als weerklank
duizend druppels op het glas
en het schuim nat op je lippen

Weemoedig lag hij achterover
in de stralen van de zon
zij naast hem zo vertrouwd
heur haar in gemberkleur
haar lichaam als de lente
madeliefjesgeur
bespikkelend met stipjes
duizend sproetjes goud

(3 van 7-4)