Het was al herfst en hij zag het niet
gloeiend gouden graan op heuvelland
zwart stonden de cipressen
volgas over kronkelwegen
Als de zomer herfst wordt

Het was nog zomer maar al bijna herfst
fonteinen ruisten door de stilte
hitte hing in de piazza
haastten door de kronkelstegen
Als de vriendschap liefde wordt

Herfstfase van het leven
tekent littekens op de ziel
zoektocht naar erkenning en bescherming
ontkenning en ontdekking
het point of no return
het gouden graan geoogst
de akkers kaal en leeg
Als de schaduwen dan langer worden
zwart de avond valt
Als het leven trager wordt

Het was al herfst en hij wist het niet
vertrokken, weg van zijn verleden
leeg is zijn piazza
slippend over glad plaveisel
Als de herfst winter wordt

Hij was al in zijn herfst en hij wilde ’t niet
doodlopend naar de horizon
het doolhof van de liefde
tastend aan gesloten deuren
Als de liefde winter wordt