Ligt het aan jou, heeft er nog iemand dit, zijn er meer mensen met deze mixed feelings, lijdt er ergens een eenzame typist op zijn/haar/hen koude zolderkamertje achter zijn nieuwe toetsenbordje van haar nieuwe laptopje aan koudwatervrees? Of ben ik alweer de enige? Het zat er aan te komen, de oude pc kraakte in al hen voegen. Zij begon al wat op leeftijd te komen, kuren te vertonen. En traag, tráág, je kon beter koffie gaan zetten en dan ook nog je ochtendwandelingetje rond het Blok maken wanneer je hem aanzette voordat zij enig teken van leven gaf. Zeker wanneer je soms een paar dagen niet naar hen had omgekeken, was weggeweest en er tegenop zag het weer op te starten.

En toch, zij was zo belangrijk voor jou, in jouw leven. Immers, wat wist hij veel van jou, wat had jij haar allemaal al niet toevertrouwd. Zoveel herinneringen bevatte het. In de vorm van foto’s, gedichten en verhalen, in mapjes, in documenten, in mapjes van mapjes verstopt, in geheime laatjes en in vreemde Clouds en onbekende drives en inmiddels onvindbaar verborgen bestanden, die jijzelf ook niet meer kon vinden, hoe lief je het ook vroeg. Natuurlijk lag het niet aan haar interface maar aan user it self, hier een crash, daar een bug, AFAIK, jouw eigen slordigheid, chaoot dat je bent, slecht archivaris. De firewall, Ddos, je browser, het peer-to-peer system, je server, je moederbord, SSD en de GPU of de Ram, het heeft het allemaal, daar ligt het niet aan. Even updaten maar. Oké, Enter en dan kon je beter de volgende morgen terugkomen, zo lang moest het stampen.

Dus dan toch, op naar de gevreesde winkel, die met die hightech. Met al die wachtenden, de clientèle en de schaarse verkoopadviseurs, zeer lang in gesprek blijvend met een koopgrage. Maar weer naar huis gaan, wegvluchtend, uitstellend en googelend en navragend wat is wijsheid, hoe nu. Je wilt niet nogmaals getroffen door malware, niets vermoedend muziek kijkend op Youtube en een ‘politiemelding’ krijgen met een kulverhaal dat tegen betaling van losgeld jouw pc weer de vrijheid zou krijgen. Je moet eraan geloven, mee in de vaart der volkeren, het is jouw Window op de wereld. Jouw vraagbaak, jouw streetview, jouw digimap van o.a. bijvoorbeeld de Alpen. De werklaptop die je je zelf toe-eigende als smartengeld krijg je ook niet meer aan de gang, kabelbreuk. De tablet, hoe fijn ook, blijkt ongeschikt als typemachine. De gezellig zachtzoemende computer gaat vervangen worden.

Hoeveel uur zat je op die ouwe Gispen, in jouw hoekje achter het raam, uitzicht op alles wat er gebeurt in de wijk. Blind typend op het toetsenbord waar haast geen letter meer te zien was. Je zielenroerselen te digitaliseren, zoekend naar info, eindeloos filmpjes Youtubend. Soms wachtend op Word, dat jou niet kon bijhouden met opslaan. Het is even wennen nu, de snelheid van deze nieuwe processor. Het hypersensitieve toetsenbord, slordige typer dat je bent. En schrikken wanneer een strakke mannenstem opeens het zojuist geschrevene voor gaat lezen. Het nieuwe device verrekt het samen te werken met de printer, te oud. Van Brother naar Canon, het lukt Groundcontrol zélf verbinding te maken via Bluetooth en Iphone met Notebook, printen maar. 

Nadat met zachte hand de harde schijven verwijderd zijn wordt de pc, de muis, de printer, het scherm, het toetsenbord, de laptop en nog een tablet en de hele wirwar van snoeren naar het Afvalbrengstation vervoerd en aldaar, met een inwendige snik, achtergelaten in een rolcontainer in een kille container. Dit schrijvende meldt laptoppie dat zij energiebesparing heeft geactiveerd, nog 14 procent, waarop jij onmiddellijk zijn voeding inplugt om nog langer op hen tekeer te kunnen gaan.