‘Zo, ik heb weer aan mijn burgerplicht voldaan’, dacht ik bij het verlaten van het kerkje, ingebouwd in het verzorgingshuis. Een rijtje jong-bejaarden achter de tafels, dik ingepakt tegen de kilte die doorgaans heerst in dit soort ruimtes waar de verwarming alleen op zondag aan mag, zat mij zienderogend in te schatten tot welk stemvee ik zou behoren. Welnu, als ik verklap dat ik het immense vel papier niet heel ver open hoefde te vouwen laat ik hen die eveneens ten stemburele gingen niet in het ongewisse welk vakje ik gedecideerd inkleurde, need I say more; rood.

Het feest der democratie, nou nou wat een feest was het weer die laatste weken. De dames en heren politici die alleen nog maar lijken te kunnen ‘jijbakken’. Een beetje respectvol met elkaar kunnen discussiëren, het zal wel ouderwets zijn. De toenemende verhuftering vindt zijn oorsprong hoe het er heden ten dage in de tweede kamer aan toegaat. En hier weer, dit alles in navolging van de grote blonde lijder. Minder, minder, minder, kopvoddentaks, door elkaar schreeuwen, niet de ander laten uitspreken, het is normaal geworden – doe lekker zelf normaal, knettergék! Deze haatzaaiende politicus (tsunami) wakkert alleen maar argwaan en afkeer aan, door voortdurend onjuiste aantallen te noemen en alles bij elkaar op te tellen, asielzoekers, studenten en expats. Ook zij van die zogenaamd liberale partij goochelde er met cijfers maar wat op los, nareis op nareis op nareis en beschuldigde ook nog even een getatoeëerde zanger van Jodenhaat. Wat is er overgebleven van ons tolerante landje, wat is er gebeurd met het fatsoen, waar is mijn generatie van love en peace heengegaan.

De Minderpoliticus zegt alleen maar tegengewerkt te zijn, tja, democratie is nu eenmaal de dictatuur van de minderheid. Ha, zoals OxfamNovib zegt; ‘wij zijn met meer’. Hij weer: ‘Ik vertegenwoordig twee miljoen kiezers’, kan wel zijn, maar zestien miljoen Nederlanders stemden niet op hem.

In mijn ‘oudste stad van Holland’, een stad zo vol met geschiedenis kreeg die knettergek de meeste stemmen van het Vee. Dat is dan maar zo, het zit hier vol met ‘hardwerkende Nederlanders’, maar wat mij wel verbijstert is dat mensen in mijn omgeving (de mensen thuis) ook op hem stemden. Ik schatte hen in als normale weldenkende, intelligente, sociale, lieve mensen, zij die ook opgroeiden met Woodstock, al of niet vermeende, net iets te laat geboren hippies. Dat er onder hen van mening zijn die nog steeds Israël te moeten verdedigen, het is onbegrijpelijk, waar waren zij al die jaren voor de inval van Hamas. Word ik er boos om, nee, teleurgesteld en verdrietig en dat is eigenlijk nog veel erger.

Dat iemand, zelfs nadat bekend werd dat Tweedekamerleden van Hem een haatdragend facebook account beheerden, nog dat eerste vakje op het stembiljet inkleurt, ik kan er met mijn verstand niet bij, wat een niveau. De domheid regeert.

De dag nadat ik mijn burgerplicht verrichtte, bezocht ik het Fenix museum, met de fototentoonstelling van al die duizenden immigranten, door de jaren heen, de honderdduizenden mensen overal ter wereld die moeten vluchten voor honger, geweld of discriminatie. Als die aanhangers van die partijen met fascistisch gedachtegoed dat nu eens bezoeken, misschien dat zij dan beseffen, hoe goed, hoe veilig, hoe vredig het hier is in dit land, al hun hele leven lang.