En wederom kwam deze reiziger in aanmerking tot de mogelijkheid van het winnen van een prijs, als dank voor deelname aan het NS panel. Ook nu koos hij voor een gesprek met de president-directeur, de vorige keer was dat met Rogier van Boxtel, nu in de persoon van Wouter Koolmees.
( zie voor het verslag van het gesprek met Rogier hieronder) Veel van de bezwaren en kritiek die hij toen geuit zou hebben staan nog recht overeind, om er nog een aantal andere of nieuwere te noemen zou hem geen enkele moeite kosten.

Wouter, zou hij zeggen, ik heb er alle vertrouwen in dat jij met de beste bedoelingen NS weer op het rechte spoor wilt krijgen, maar toch, heb je even. Voorafgaand zou hij hem al het verslag van Rogier hebben doen toekomen, dan kunnen zij dat alvast overslaan. En iets te lezen voor Wouters thuisreis, in de trein of toch de limo-met-chauffeur?, appt hij hem even de link naar zijn verhaal ‘Treinspotten’, dat weliswaar gaat over een selectie medeforensen, maar toch ook voortdurend hamert op de vele ‘verbazingen’, hij wil het nu geen ergernissen noemen, van de doorsnee reiziger.

Ervanuit gaande dat Wouter inmiddels op de hoogte is van wat het gesprek met Rogier geweest zou kunnen zijn komt hij op de genoemde punten niet terug, niet dat ze opgelost zijn, zeker niet! Bijvoorbeeld het punt van de te lang gemaakte wachttijden op sommige stations, (om zijn inziens vertragingen te kunnen inlopen, en aldus de ‘accuraatheid’ te verhogen) zodat de reistijd onnodig wordt opgerekt. Daaraan gekoppeld het raadsel waarom de trein van een overstap op een ander perron zo vreselijk ver verwijderd van de tunnel onder het spoor door staat opgesteld, dat overstappen zonder sprinten onmogelijk is. Maar goed beste Wouter zou hij zeggen, hij laat zich toch weer verleiden tot. Eigenlijk moest hij beginnen met het droge feit dat treinreizen eigenlijk te duur is geworden. Waarom moet een openbare nutsvoorziening, noodzakelijk in een vol land als Nederland, winstgevend of ten minste kostendekkend zijn. Terwijl het ook nog eens goed is voor het milieu en denk eens aan de kosten van eindeloos nieuwe wegen blijven aanleggen. Nu worden mensen toch de auto in gejaagd. Zeker met twee personen is het domweg goedkoper de auto te pakken.

Hij zou president-directeur complimenteren met zijn plan véél meer treinen frequenter te laten rijden, aanbod; dat werkt. En hij zou hem het simpele voorbeeld uitleggen dat NS het boemeltje Dordrecht – Geldermalsen – Culemborg op ging heffen, te weinig reizigers, onrendabel. Tot Arriva het overnam, vier leuke treintjes per uur. En kijk nu eens , tienduizenden reizigers per dag. En helaas moet hij toch terugkomen op het punt in het gesprek met zijn voorganger. De teloorgang van de korting, pas na negen uur, dat is te verdedigen, maar tot vier ’s middags, zo klantonvriendelijk, dat werkt niet. En ja Wouter, hij zou je op je horloge zien kijken, dat zal toch vast niet voor jou gelden, heb je nog heel even? Hij zou je graag over het debacle van de Fyra willen vertellen en zijn ervaringen daarmee, maar dat kunnen je straks lezen in ‘Treinspotten’.

Tot besluit zou hij hem dan nog willen meegeven, toen Wouter nog minister was van Sociale Zaken en Werkgelegenheid, over het drama in Zeeland. Mogelijk was hij daar zelfs nauw bij betrokken. Toen de komst van de marinierskazerne in Vlissingen niet doorging werden er enkele goedmakertjes verzonnen. Zo ging er nu elk heel uur een directe treinverbinding, een intercity komen van Vlissingen naar Roosendaal, in plaats van twee keer per uur een stoptrein (sneltrein in NS jargon) Kijk, dat noemt hij dan geen ‘verbazing’ meer, ook geen ergernis, daar wordt hij gewoon boos om. Die verbinding wás er altijd, járen gebruik van gemaakt; Goes – Utrecht, Goes – Amsterdam, Goes – roept u maar. Hij weet het, het is tijd. Nogmaals geachte Wouter, we hebben er vertrouwen in. We voelen het, we zien veel dingen die wél goed gaan. ‘Goede reis’, zou hij zeggen: ‘En bedankt voor het gesprek!’

In gesprek met (gepubliceerd op 18-2-2022)

Als dank voor jarenlange deelname aan NS panel was ik uitverkoren mogelijk een winnaar te zijn van een aantal prijzen. Ik mocht zelf kiezen. Voor het geval dat, in dat geval, ik koos voor de mogelijkheid van een gesprek met President-Directeur Rogier van Boxtel. Waarom wilde ik in geval van winnen deze prijs, werd mij digitaal gevraagd. Wel hierom; reeds meer dan vijftig jaar ben ik treinreiziger, groot voorstander van openbaar vervoer.
En nog steeds voortdurend verbaasd over NS. Had ik Rogier van Boxtel gewonnen, te spreken gehad, dan had ik hem de volgende verbazingen, neen, alhoewel het wel zo is, wil ik het geen ergernissen noemen, medegedeeld.
Rogier, jij – na vijftig jaar, meer dan een halve eeuw, in jouw treinen te hebben gezeten, mag ik je tutoyeren – neemt, sinds je deze baan hebt misschien ook weleens de trein? Ik heb je gewikipediaat en gezien je staat van dienst denk ik wel dat je deugt, jij spoort wel. En zo lang zit je nog niet in dit vak, in het Koninkrijk der Spoorwegen, dus jij kunt er ook niets aan doen.

Tja, waar was ik dan begonnen, als ik jou had gesproken, gewoon maar gelijk van start, groen licht? Wanneer ik hier ter plekke, in mijn wijkstationnetje de trein neem. Ik, met mijn decennia oude NS voordeelchip, kan daar, aan de automaat niets. Stond daar, naast de Arriva kaartjesautomaat er eerst nog een van NS.
Nu niet meer, is weg, alleen die van Rnet en die kent mijn NS kaart niet. Ik ben genoodzaakt de trein te nemen naar het hoofdstation, daar uit te checken, het station uit te gaan en in de NS automaat mijn kaart op te laden. Of bijvoorbeeld het ‘vrijreizen’ kaartje – wat nu toch ook gewoon vier Euro kost – op te waarderen, vervolgens weer in te checken en te constateren dat mijn ‘overstapje’ net vertrokken is.

Ik was er nog even verder op door gegaan, had ik dat gesprek gewonnen. Wanneer ik dan terugreis en overstap op hoofdstation Dordrecht – laat ik maar meteen man en paard, in dit geval man en trein noemen, NS weet toch alles van mij en mijn ‘reisgeschiedenis’, waar is privacy toch heengegaan – op de boemel van Rnet, naar Dordrecht Stadspolders dien ik uit te checken bij NS en in te checken bij Rnet.
Zoals vele tientallen medereizigers, waarvan velen dan net weer hun ‘overstapje’ missen, wegens drukte bij dat gecheck. Daar kun jij natuurlijk niets aan doen, dat is nog een erfenis van mevrouw Melanie Schultz van Haegen-Maas Geesteranus die haar belofte het te stroomlijnen niet nakwam. Laatst was ik in Zwitserland en daar zijn zeer veel verschillende treinmaatschappijtjes, hoeveel precies, dat weet jij beter dan ik, Rogier, maar daar merkt de reiziger hoegenaamd niets en niemendal van.

Mag ik nog even, had ik gevraagd, Rogier, heb je nog heel even? Wat me ook zo verbaast, dat na vijftig jaar de reistijd van Goes naar Amsterdam, die ik als student jarenlang aflegde, nog geen minuut sneller is geworden. Sterker nog, langer, met die stoptrein van het Zeelandstuk.
Ja, zou ik Rogier dan horen zeggen, je kunt overstappen in Rotterdam op de Intercity Plus en dan tegen een kleine vergoeding gaat het een stuk sneller naar Amsterdam. Jaja. Ook pendelde ik heen en weer naar Eindhoven, vanuit Dordrecht en dat kostte precies een uur. Dat lukt niet meer, sukkelen naar Breda, ‘overstapje’ en dan door. Zomaar een half uur langer; de ‘vooruitgang’.

Rogier, ben je daar nog? Ik moet er eigenlijk wel om lachen. Eerst doeken de Spoorwegen de rechtstreekse treinen met buitenlandse bestemmingen op. Nu worden ze met veel halleluja en hoorngeschal weer, héél voorzichtig herintroduceerd.
Concurreren met het vliegtuig? NS spoort niet. Ik zie het al, stiekem zit je op je horloge te kijken, mijn tijd is om. Nog even dit, om niet te worden afgerekend te worden op teveel vertraging, staan de treinen langer stil op sommige stations. Kunnen vertragingen worden opgevangen worden zodat de aankomsttijd toch gehaald kan worden. Ik had je verteld dat ik daar ‘niet vrolijk van word.’

Waarom, beste Rogier, krijgt een reiziger met meer dan vijftig reisjaren, de vaste NS klant, geen voordeelprijs. Zoals bij meer schadevrije jaren, meer noclaim korting? Neen, zelfs het ‘voorrecht’ wat de vaste klant had, het privilege ook in de avondspits met korting te mogen reizen gaat verdwijnen. Het wordt te druk in de trein, NS wil minder reizigers.
Ik ben haast geneigd dan als klant ook maar te verdwijnen. Ergens best grappig, NS, een van de grootste bedrijven van Nederland kon niet voorspellen dat het steeds maar drukker zou worden. En voorzien dat er een constant tekort aan materieel zou zijn.

Geachte heer van Boxtel, bedankt dat ik deze prijs, een goed gesprek, wanneer ik tot de prijswinnaars had behoord, heb kunnen ontsporen.