Een route én een dag voor fijnproevers. Een dag van overgang van winterochtend tot –bijna- voorjaarsmiddag. Qua weer, koud, mistig eerst en een voorzichtig laag zonnetje later. En ook wat betreft het landschap. De weggetjes waren bevroren, hard en spiegelglad, je moest door de berm. Het landschap nog grotendeels wit. Een enkeling beschouwde het als een voorproefje voor de aanstaande Barre Midwinter Tocht. Het begon echter te dooien en het wit maakte plaats voor kleur. En dat dan hoofdzakelijk in bruintinten.

Al snel was daar de roep om een bankje, koffie! Er was er één bij een Brabants Mariabeeld, verderop één met uitzicht op het lager gelegen dal van de Leij. Steeds wisselde de omgeving, door bos over kleine paadjes of een wat bredere onverharde weg. Die laatste waren soms doorsneden door tractorbandensporen, gevuld met smeltend ijs en zachte modder. Zandpaden door heidevlaktes. Langs de rand van het bos, een landgoed waar de gladde stammen van de beuken glommen in een zonnestreep. Zo te zien kende Saskia dit gebied op haar duimpje. Niet eenmaal werd een weg gekruist en bebouwing was er nauwelijks. We staken het natte beekdal en de Oude Leij over via een lange vlonder en een bruggetje. Mooie landschappen ontvouwden zich. Drassige oevers, aangelegd weliswaar, met verspreid hier en daar een poel en een houtwal. De maakbare natuur, maar móói. Op zwerfkeien ingegraveerde dichterlijke regels. Zo half januari paste dit nog best;
December
karig dit dagen in nevel
of breekbaar ijzig blauw
als ademt stolt
en stilte wacht
op lengen van het licht

Ergens in het bos streken we neer voor nog een pauze. De zitmatjes kwamen uit de rugzak en de geuren van koffie, thee en soep mengden zich met vochtige boslucht. Wat later passeerden we aan de rand van het bos de vogelkijkhut in het Riels Laag, waarin we even de luikjes open- en dichtklapten. Uitzicht nu weer over de hei en naar de overkant waar we die morgen pauzeerden. De Regte Heide is één van de laatste leefplaatsen van het korhoen in de Benelux. Kennelijk bevonden zich geen fanatieke vogelaars onder ons; verder! Het bos weer in. Om even later weer de heide over te steken, terug naar Riel, ons startpunt. Hier zagen we een aantal grafheuvels, zeer oud, nog van voor de jaartelling.

Nu kwam in de verte de hoogbouw van Tilburg in zicht. En het dorpje Riel doemde pas op toen we er waren. Van de stilte van buiten nog een drankje binnen, in de plaatselijke kroeg. Druk en Brabantse gezelligheid.

De Regte Heide vormt samen met de Rielse Hoefke, Halve maan, Ooijevaarsnest en Nieuwkerk een aaneengesloten natuurgebied van 876 ha, heide, een moerassig beekdal, loof en naaldbossen, aan de grens met België. De Regte heide zelf is 250 ha groot.