Zeven zeeën stak ik over
stuurloos op een vlot
weggedreven voortgestuwd
gekapseisd omgeslagen
riep om hulp en God

Zes woestijnen kroop ik verder
dag en nacht maar door
op m’n knieën door het zand
weg van jou en mijn verdriet
volgde het verkeerde spoor

Vijf bergen kwam ik bovenop
stervend van de kou
nu val ik wank’lend in jouw armen
verdedig mij niet meer
totale overgave, ik ben van jou

uit ‘Wispelturig als de wind